Evangelism and Spiritual Warfare, Assamese Mentor Guide

/ 1 9 3

শু ভবার্ত া প্ৰচাৰ আৰু আত্মিক যুদ্ধ

আৰু প্ৰত্যাহ্বানমূলক মন্ত্ৰণালয়ৰ বাবে তেওঁল�োকৰ নিজৰ প্ৰস্তুতিৰ অভাৱক গ্ল’ছ অভাৰ বা আওকাণ কৰ�ো, তেন্তে আমি হয়ত�ো ক�োন�োবা এজনক, যিজন প্ৰস্তুত নহয়; সেইজনকে ইয়াক চম্ভালিব পৰাকৈ পৰিপক্ক হ�োৱাৰ আগতেই দায়িত্বৰ পদত ঠেলি দিব পাৰ�ো। ইয়াৰ একমাত্ৰ প্ৰতিকাৰ হ’ল পবিত্ৰ আত্মাৰে ভৰপূৰ হৈ থকা। আমাৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলৰ বিকাশৰ লগে লগে তেওঁল�োকে ক’ত আছে সেই বিষয়ে তেওঁল�োক জ্ ঞাত হব লাগে আৰু তেওঁল�োক সৎ হ’ব লাগে; কিন্তু তেওঁল�োকে জানিব লাগে যে প্ৰভুৰ আহ্ বান আৰু পবিত্ৰ আত্ মাৰ উপহাৰ অপ্ৰত্যাহাৰ্য (ৰ�োমীয়া ১১:৩৪), আৰু তেওঁ যাক ইচ্ ছা কৰে তেওঁক যি বিচাৰে তাকে কৰিবলৈ মাতে (গীত মালা ১৩৫:৬)। আমাক যেতিয়া প্ৰভুৱে মাতিব (আৰু এটা চেকেণ্ড আগত মাতিব পাৰে, বা পিছত নহব পাৰে!) আমি যাবলৈ সাজু হৈ থাকিব লাগিব৷ আমি নিজৰ আৰু আমাৰ ছাত্ৰসকলৰ পৰা যি বিচাৰিবলগীয় া মূল বিষয়, সেয়া হৈছে প্ৰভুৱে আমাৰ হৃদয়ত বিচাৰ কৰিবলৈ আৰু তেওঁ নিৰ্ধাৰণ কৰা ধৰণে আমাক নিৰ্ দেশনা দিবলৈ প্ৰস্তুতি (গীত মালা ১৩৯:২৩-২৪)। শেষত আমি তেতিয়া সাজু হম, যেতিয়া পবিত্ৰ আত্মাই, আমাৰ তত্বাৱধায়ক আৰু পৰিচাৰক হৈ আমাক সাজু কৰি ত�োলে (পাঁচনিৰ কৰ্ম ২০:৩৫), তেতিয়া তেওঁ কয় যে আমি তেওঁৰ আহ্ বান আৰু ইচ্ ছাৰ দ্বাৰা সাজু হৈছ�ো (পাঁচনিৰ কৰ্ম ১৩:১-৩)। সামৰণিত ক’বলৈ গ’লে, আপ�োনাৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক মূলতে সৎ হ’বলৈ প্ৰত্যাহ্ বান জনাওক; কিন্তু জানি থওক যে তেওঁল�োকৰ ক�োন�োৱেই প্ৰভুৰ ইচ্ ছাৰ সন্ দৰ্ভত সৰ্বজ্ ঞানী নহয়। তেওঁহে সময়, পদ্ধতি, স্থান আৰু মানুহৰ বিষয়ে নিৰ্ দেশনা দিব, কাৰণ তেওঁ সঁচাকৈয়ে শস্য চপ�োৱাৰ প্ৰভু (মথি ৯:৩৫-৩৮)। এজন প্ৰশিক্ষণ দিয়া শিক্ষক হিচাপে এতিয়া আৰু দ্বিতীয় শ্ৰেণীৰ অধিবেশনৰ শেষৰ ফালে আপুনি ছাত্ৰ-ছাত্ ৰীসকলক জ�োৰ দিবলৈ আৰম্ভ কৰা উচিত, কিয়ন�ো তেওঁল�োকে এতিয়া কঠ�োৰ কষ্টৰ কাম কৰিবলৈ আৰু তেওঁল�োকৰ পৰিচর্যাৰ প্ৰকল্পত কি কৰিব সেই বিষয়ে পূৰ্বচিন্তা কৰাট�ো প্ৰয়োজন। লগতে, এই সময়লৈকে আপুনি তেওঁল�োকৰ এক্সেজেটিকেল প্ৰজেক্টৰ বাবে অধ্যয়ন কৰিবলগীয়া শাস্ত্ৰৰ অংশট�োৰ নিৰ্বাচনত গু ৰু ত্ব দিব লাগিছিল। ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে যদি নিজৰ বিকল্পসমূহৰ বিষয়ে চিন্তা কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে আৰু দুয়োট া কাৰ্য্ যকলাপতে কি কৰিবলৈ আশা কৰিছে, সেই বিষয়ে যিমান পাৰি স�োনকালে সিদ্ধান্ত লয়; তেন্তে পৰিচর্যা প্ৰকল্প আৰু এক্সেজেটিকেল প্ৰকল্প দুয়োট া বহুত ভাল চিন্তা আৰু উৎকৃষ্টতাৰে কৰা হ’ব। বিশেষকৈ পাঠ্যক্ৰমৰ এইখিনিতে ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলৰ আগত এই কথা পুনৰ ক’বলৈ ব্যৰ্থ নহ’ব। সকল�ো অধ্যয়নৰ দৰেই পাঠ্যক্ৰমৰ শেষৰ লগে লগে বহু কথাই সময়সীমাত সিমীত হৈ পৰে, আৰু ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে একে সময়তে কেইবাটাও নিযুক্তি কর্মৰ সময়সীমা থকাৰ হেঁচা অনুভৱ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিব। আপুনি তেওঁল�োকক উন্নত পৰিকল্পনাৰ কাৰণে প্ৰয়োজনীয়তাৰ কথা স�োঁৱৰাই দিব পৰাট�োৱে যিক�োন�ো উপায়েই তেওঁল�োকৰ বাবে আচৰিত ধৰণে সহায়ক হ’ব৷ এই কথা তেওঁল�োকে লগে লগে উপলব্ধি কৰক বা নকৰক, আপুনি তালৈ মন নিদিব।

 10 পৃষ্ঠা 98 নিযুক্ত কর্ম